بترسم بإيدها شعرها
و بتحلم تكون زى البنات
إتكتب عليها تكون وحدها
فى مكان بعيد ناقصه كتير حاجات
ناقصه لمة أبوها و أمها
ناقصه لعب و مرح الشارع بالساعات
ورده لسه فى بداية عمرها
إرتوت بأدوية المستشفيات
مرضها خبيث و بيجرى فى دمها
غير كتير من ملامحها و من السمات
بتفرح أوى لما تسمع كلام ريبها
و حفظت كتير من الأيات
صعبانه أوى على أهلها
بيقول كلامها كان شربات
محجوزه فى حجره معظم وقتها
و على جدرنها كتبه كتير حكايات
كتبت إن فرحان على طول قلبها
و عايشه فى الحقيقه مع الملايكه فى جنات
رغم ألمها كان فيه إبتسامه على وجهها
و نور الكل كان شايفه من النظرات
قالوا فى علاج جديد شفا ناس زيها
بس ياخساره الوقت فات
و إتقفل فى المستشفى ملفها
و إتختم عليه المريض مات
و مسحوا رسمها " شعرها "
من على المرايات
حاولت أعبر أكتر مالقتش لإحساسى معانى
بس كل إللى عرفته إن لازم نقول الحمد لله
و ندعى لكل و احد بيعانى
لـ وجدى محمود
{{uf:881}}
